ترک اعتیاد قرص ب2

درمان اعتیاد به قرص B2 یا بوپرنورفین (Buprenorphine) در کلینیک ترک اعتیاد پیام تندرستی می‌تواند به افرادی که به مصرف این دارو وابسته شده‌اند، کمک کند تا آن را برای همیشه ترک کنند. با اینکه بوپرنورفین نسبت به مخدرهایی مثل مورفین، هروئین و اکسی کدون کمتر معتاد کننده است، اما احتمال وابستگی و اعتیاد پس از مصرف این دارو به مدت طولانی وجود دارد. بوپرنورفین به عنوان یک شبه مخدر معرفی شده، بنابراین ترک قرص ب2 نیاز به نظارت بالای کادر پزشکی دارد.

قرص بوپرنورفین (ب2) چیست؟

بوپرنورفین شایع‌ترین دارو برای درمان اعتیاد به سایر داروها مورد استفاده قرار می‌گیرد! این دارو به همان گیرنده‌هایی در مغز متصل می‌شود که مواد مخدرها متصل می‌شوند، اما عوارض جانبی داشته و باعث نعشگی آنچنان زیادی نمی‌شود. همچنین، قرص B2 برای مدیریت درد در برخی شرایط تجویز می‌شود.

بوپرنورفین زمانی که به عنوان یک دارو مهارکننده اعتیاد به مخدر مصرف می‌شود، معمولا به صورت یک روز در میان توسط روانپزشک تجویز می‌شود. این دارو به صورت قرص‌های زیر زبانی تجویز می‌شود. اغلب برای ترک مواد مخدر از داروی روانپزشکی نالوکسون استفاده می‌شود. این ترکیب احتمال اعتیاد را به شدت پایین می‌آورد. اسم تجاری داروی ترکیبی بوپرنورفین-نالوکسون، سوبوکسون بوده، و داروی بوپرنورفین به صورت تنها با نام تجاری سوبوتکس در بازار توزیع می‌شود. شرکت های تولید کننده دارو، تولید سوبوتکس را قطع کرده‌اند، اما قرص هایی که از پیش تولید شده‌اند، همچنان در بازار موجود هستند. اکثر افرادی که نیازمند درمان اعتیاد به بوپرنورفین هستند، به نوع تکی این دارو وابسته شده‌اند و نه ترکیب بوپرنورفین-نالوکسون.

افرادی که به سایر مخدرهای قوی تر اعتیاد دارند، احتمالا به بوپرنورفین نیز معتاد خواهند شد. زیرا اثرات بوپرنورفین بر معتادین به مخدرها نسبت به سایر داروها کمتر احساس می‌شود. این امر به این دلیل است اثرات بوپرنورفین برای معتادین به مخدرها نسبت به سایر داروها خفیف‌تر است.

چگونه قرص ب2 یا بوپرنورفین را ترک کنیم؟

درمان بستری اعتیاد یکی از موثرترین روش های درمانی برای اعتیاد به قرص B2 یا بوپرنورفین است. در دوره درمانی و سم زدایی بوپرنورفین، بیمار به مواد مخدر دسترسی ندارد و تحت نظر تیم پزشکی متخصص خواهد بود. مدت زمان بستری برای ترک اعتیاد بستگی به میزان مصرف بیمار و چگونگی مصرف دارو دارد. به کمک خانواده، دوستان و تیم پزشکی کلینیک ترک اعتیاد و اعصاب و روان پیام تندرستی، بیمار انگیزه بیشتری برای ترک اعتیاد خواهد داشت و درمان بیمار با بهبودی و عدم سوء مصرف مجدد صورت خواهد گرفت.

عوارض قرص بوپرنورفین چیست؟

بوپرنورفین یا همان قرص ب2 باعث ایجاد حالت خوشی مشابه مصرف هروئین، مورفین و سایر مخدرها در بدن مصرف کننده می‌گردد. با این حال که اثرات بوپرنورفین بسیار خفیف‌تر از اثرات سایر مواد اعتیادآور است. اما اثرات بوپرنورفین زمانی که به یک دوز مشخصی می‌رسد، ثابت است. به این معنا که افزایش دوز مصرفی ب2 باعث شدیدتر شدن حالات نعشگی فرد نخواهد شد. علاوه بر این، اور دوز کردن با بوپرنورفین بسیار دشوارتر از سایر مخدرها می‌باشد. از آنجایی که اثرات بوپرنورفین نسبت به سایر مخدرها کمتر می‌باشد، درمان اعتیاد به این دارو ساده تر از درمان اعتیاد به مورفین، هروئین، کدئین، اکسی کدون (Oxycodone) یا سایر مخدرها است.

خطرات احتمالی مصرف قرص ب2

احتمال مشاهده عوارض جانبی در مصرف کنندگان این دارو وجود دارد. این عوارض معمولا خفیف بوده و شامل استفراغ، تهوع و یبوست می‌باشد. بوپرنورفین همچنین می‌تواند شما را خواب آلود کند، بنابراین رانندگی یا کار کردن با وسایل مکانیکی هنگام مصرف این دارو، بسیار خطرناک است. علاوه بر این، احتمال بروز مشکل فشار تنفسی، یعنی کاهش سرعت و قطع شدن تنفس، در مصرف کنندگان B2 بسیار وجود دارد. عوارض جانبی یا واکنش های جدی که نیاز به مراقبت از پزشک دارند، شامل توهم، درد شدید معده، غش کردن است.

با توجه به یک مطالعه در ژورنال طب انگلیس در سال 2010، فرزندان زنان بارداری که به مواد مخدر اعتیاد داشته‌اند و تحت درمان با بوپرنورفین هستند، معمولا نسبت به فرزندان زنان بارداری که تحت درمان با قرص های روانپزشکی بوده یا اصلا تحت درمان نبوده‌اند، علائم بازگیری کمتری از خود نشان می‌دهند. با این حال، خطرات مصرف قرص B2 نسبت به مصرف کنندگان مورفین، هروئین، اکسی کدون یا سایر مخدرها، بسیار کمتر است. اگر پس از مصرف بوپرنورفین دچار مشکلات تنفسی شده‌اید، بهتر است از مصرف این دارو دست بکشید و حتما به پزشک مراجعه کنید.

علائم اعتیاد به قرص ب2

شناسایی علائم و نشانه‌های سوءمصرف و اعتیاد به بوپرنورفین می‌تواند به شما یا نزدیکان شما در تشخیص اعتیاد کمک کند و به دنبال روش درمانی مناسب برای ترک اعتیاد باشند. علائم اولیه سوء مصرف بوپرنورفین، استفاده از این دارو بدون تجویز پزشک و یا مصرف دوز بیشتر در تعداد دفعات بیشتر از دستور پزشک می‌باشد. اگر بیمار درخواست دوز بیشتر برای مصرف در خانه دارد می تواند نشانه ای از اعتیاد باشد.

برخی از افرادی که به بوپرنورفین اعتیاد دارند، دارو را از بازار سیاه تهیه کرده، یا به چندین پزشک مراجعه می‌کنند تا چند بار برای دارو نسخه بگیرند. گذراندن وقت بیش از حد در مورد راه های تهیه این دارو، یکی دیگر از علائم بالقوه سوءمصرف و اعتیاد به بوپرنورفین می‌باشد. افراد مصرف کننده همچنین علاقه دارند تا این دارو را پس از هر گونه مشکل در منزل، مدرسه، یا کار مصرف کنند. بعضی اوقات، بیمار بارها سعی می‌کند تا مصرف دارو را ترک کند، اما به تنهایی موفق نمی‌شود.

وابستگی فیزیکی و روانی به قرص بوپرنورفین (ب2)

با اینکه احتمال وابستگی فیزیکی به بوپرنورفین وجود دارد، اما اعتیاد روانی آن بسیار شایع تر است. اعتیاد روانی زمانی به وجود می‌آید که مصرف کننده باور داشته باشد که برای فعالیت های روزمره نیاز به مصرف این دارو دارد. این امر زمانی اتفاق می‌افتد که فرد فکر کند ترک مصرف بوپرنورفین باعث بازگشت اعتیاد به مخدر اصلی می‌شود. ترس از بازگشت می‌تواند بیشتر باعث شود که فرد بوپرنورفین را به مدت طولانی تری نسبت به زمان مورد نیاز مصرف کند. یکی دیگر از دلایل بالقوه اعتیاد روانی به بوپرنورفین، ترس بازگشت درد مزمن در اثر قطع مصرف بوپرنورفین می‌باشد. این نوع اعتیاد روانی اغلب در افرادی اتفاق می‌افتد که بوپرنورفین را به عنوان سم زدای اکسی کدون یا سایر مسکن های مخدر مصرف می‌کنند.

اگر داروی اصلی برای کاهش درد تجویز شده باشد و بوپرنورفین این امر را ادامه دهد، فرد مصرف کننده نگران خواهد بود که قطع مصرف هرگونه مسکن مخدر باعث بازگشت درد قبلی خواهد شد. بهترین و سریع ترین ترک اعتیاد بوپرنورفین در کلینیک ترک اعتیاد پیام تندرستی توسط کادر مجرب پزشکی و مجهزترین خدمات درمانی برای بیماران این امکان را مهیا می‌کند که شخص مصرف کننده‌ای که وابستگی فیزیکی دارد و همچنین دچار وابستگی روانی شده است، سیر بیماری خود را بدون مشکلات جسمی و روانی سپری کند. در بیشتر موارد، بیمار به طور همزمان دچار هر دو نوع وابستگی فیزیکی و روانی می شود که برنامه درمانی مؤثر این مرکز ترک اعتیاد و اعصاب و روان، هر دو جنبه فیزیکی و روانی اعتیاد را پوشش می‌دهد.

بهترین روش ترک قرص ب2 یا بوپرنورفین

ترک اعتیاد قرص B2 یا بوپرنورفین، بسته به درجه اعتیاد و اینکه بیمار از اعتیاد قبلی خود با موفقیت گذشته است، اشکال مختلفی دارد. از آنجایی که بوپرنورفین نیز دارویی اعتیادآور است،ترک اعتیاد به آن می‌بایست تحت نظر پزشکی انجام شود که می‌تواند مقدار دریافت بوپرنورفین توسط بیمار را کنترل کند و موثرترین روش درمانی را برای بیمار با توجه به شرایط فیزیکی، روحی و روانی او تشخیص دهد.

برخی از معتادین رو به بهبودی، ترجیح می‌دهند به صورت سرپایی دارو را دریافت کنند. برتری این روش، توانایی زندگی در خانه و ادامه زندگی روزمره حین درمان است. تنها جنبه منفی این روش این است که افرادی که تحت درمان سرپایی هستند، احتمال بیشتری نسبت به بازگشت اعتیاد دارند. برخی از افرادی که این نوع درمان را دریافت می کنند، ممکن است شروع به مصرف سایر مخدرها بکنند، زیرا این داروها معمولا به راحتی در دسترس بوده و می تواند علائم ترک اعتیاد را کاهش دهد.

یک گزینه درمان دیگر برای بیماران، مراجعه به کلینیک ترک اعتیاد به بوپرنورفین، یا بیمارستان تخصصی ترک اعتیاد می باشد. روش درمان به صورت بستری، به صورت زندگی کردن به صورت فول تایم در یک مرکز ترک اعتیاد است. در برخی موارد، ممکن است فرد در تمام زمان درمان در مرکز درمانی زندگی کند، اما در برخی دیگر از موارد، می‌شود برای مدت زمان مشخصی در مرکز ترک اعتیاد بستری شود و سپس به صورت سرپایی درمان شوند. مزیت بزرگ این روش، نظارت 24 ساعته بر روی بیمار است. این کار به مدیریت بهتر علائم ترک اعتیاد کمک می کند. علاوه بر این، زندگی کردن در یک کلینیک ترک اعتیاد، به دلیل عدم دسترسی به مخدر، وسوسه برای مصرف بهتر کنترل می‌شود.

ترک قرص B2 چند روز طول می‌کشد؟

در آغاز ترک اعتیاد قرص بوپرنورفین، بیمار تحت سم زدایی (دوره قطع مصرف بوپرنورفین) قرار می‌گیرد. این فرآیند ممکن است به صورت تدریجی یا فوق سریع طی یک هفته تا دو هفته انجام شود، که بسته به دوز مصرف، مدت زمان مصرف قرص ب2 و درجه اعتیاد دارد. پس از پایان سم زدایی، دوره درمان یا برنامه های درمانی مانند: گروه درمانی، کار درمانی و ویزیت ماهیانه روانپزشک و روانشناس آغاز می‌شود، که می‌تواند به بیمار در فراگیری سبک زندگی بدون مخدر کمک کند.

برنامه درمانی کلینیک ترک اعتیاد پیام تندرستی که برای هر بیمار جداگانه برنامه ریزی می‌گردد، موجب گردیده است که سایر نگرانی های پزشکی که ممکن است در فرآیند ترک اعتیاد اختلال ایجاد کننده را نیز پوشش دهد. این امر برای اکثر مصرف کننده‌های بوپرنورفین یا دیگر مواد اعتیاد آور این حصول اطمینان را دارد که بیمار در زمان ترخیص به هیچ گونه مواد مخدر یا شبه مخدر اعتیاد ندارد. برای بیمارانی که برای مدیریت درد به سراغ مخدرها رفته بودند، درمان بایستی شامل یافتن روشی بهتر برای کنترل درد باشد، تا بیمار نیازی به مصرف مخدرها نداشته باشد و دیگر دچار دردهای مزمن نگردد.