ترک اعتیاد فقط کنارگذاشتن مصرف مواد نیست؛ بلکه سفری همهجانبه از بازسازی جسم، ذهن و سبک زندگی است. بسیاری از افراد میخواهند ترک کنند، اما نمیدانند از کجا باید شروع کنند یا چه مراحلی در پیش دارند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان درگیر اعتیاد هستید، این مقاله دقیقاً برای شما نوشته شده است.
در اینجا قدمبهقدم به شما نشان میدهیم که ترک اعتیاد از کجا آغاز میشود، چه مسیرهایی دارد و چگونه میتوان با برنامهای درست به یک زندگی سالم و متعادل برگشت.
اگر کنجکاوید بدانید ترک چقدر طول میکشد، در هر مرحله چه کارهایی لازم است یا اصلاً آیا امکان بازگشت وجود دارد یا نه تا پایان مقاله با ما همراه باشید.
ترک اعتیاد چه مراحلی دارد؟
فرایند ترک اعتیاد یک مسیر چندمرحلهای است که از تصمیمگیری آگاهانه برای قطع مصرف شروع میشود و با بازگشت فرد به زندگی سالم اجتماعی ادامه پیدا میکند.
این مسیر معمولاً به پنج مرحله اصلی تقسیم میشود: ایجاد انگیزه، آمادهسازی، شروع ترک (اقدام)، حفظ ثبات و پیشگیری از عود، و در نهایت بازتوانی و بازگشت به زندگی عادی. هر مرحله اهمیت خاص خود را دارد و عبور موفق از یک مرحله، زمینهساز موفقیت در مراحل بعدی است.
در ادامه، این مراحل را بهصورت گامبهگام و با توضیحات ساده و کاربردی بررسی میکنیم:
مرحله اول ترک اعتیاد: ایجاد انگیزه و تصمیمگیری
در مرحله اول، فرد باید به این آگاهی برسد که اعتیاد زندگیاش را مختل کرده و نیاز به تغییر دارد. هدف اصلی این مرحله، ایجاد انگیزه درونی و پذیرش تصمیم جدی برای شروع مسیر ترک است. در ادامه سه مرحله از ایجاد انگیزه و تصمیمگیری را توضیح میدهیم:
- ارزیابی شدت و تأثیر اعتیاد:
در این بخش فرد با کمک درمانگر یا مشاور بررسی میکند که اعتیاد چقدر روی زندگیاش اثر گذاشته است؛ مثل مشکلات جسمی، روانی، خانوادگی یا کاری. ابزارهایی مثل پرسشنامه DSM-5 (معیارهای تشخیص اعتیاد) و ASSIST (ارزیابی مواد خطرناک) در این مرحله استفاده میشوند تا وضعیت مصرف مشخص شود. - تعیین اهداف واقعبینانه برای ترک:
هدفگذاری باید قابلانجام و شفاف باشد. مثلاً «تا دو ماه دیگر، مصرف را کاملاً قطع کنم و هفتهای یک جلسه مشاوره بروم». این نوع هدفگذاری را SMART مینامند (مشخص، قابلاندازهگیری، دستیافتنی، مرتبط و زماندار). - جلب حمایت خانواده و دوستان:
حمایت اطرافیان، مثل خانواده یا یک دوست نزدیک، نقش بزرگی در موفقیت درمان دارد. لازم است خانواده یاد بگیرند چطور بدون سرزنش و قضاوت، پشتیبان فرد باشند. داشتن یک همراه قابلاعتماد که بتوان در مواقع سخت به او تکیه کرد، بسیار مؤثر است.
مرحله دوم ترک اعتیاد: آمادهسازی
در مرحله دوم، فرد باید خود را از نظر ذهنی، جسمی و محیطی برای ترک آماده کند تا شانس موفقیت در درمان افزایش یابد. در ادامه، سه اقدام اصلی این مرحله را به طور کامل توضیح میدهیم.
تهیه برنامه درمانی شخصیسازی شده:
برای اینکه ترک اعتیاد موفق باشد، باید برنامه درمانی هر فرد متناسب با شرایط خودش تنظیم شود، چون هیچ برنامهای وجود ندارد که برای همه مناسب باشد. در قدم اول، متخصصان با بررسی کامل وضعیت جسمی، روحی، نوع ماده مصرفی و شرایط زندگی فرد، یک طرح درمانی شخصیسازیشده آماده میکنند. این طرح معمولاً شامل چند بخش است:
- سمزدایی، یعنی پاکسازی بدن از ماده مخدر یا محرک تحتنظر پزشک،
- دارودرمانی، مثلاً داروهایی مثل متادون یا نالترکسون که به کاهش علایم ترک کمک میکنند، و
- رواندرمانی، مانند درمان شناختی – رفتاری (CBT که کمک میکند فرد افکار و عادتهای اشتباه را اصلاح کند) یا مشاوره انگیزشی (برای افزایش انگیزه فرد برای ادامه درمان).
این برنامه باید بهصورت منظم بررسی و بهروزرسانی شود تا در طول مسیر درمان، با نیازهای فرد هماهنگ باقی بماند و از بازگشت به مصرف جلوگیری کند.
حذف محرکها و عوامل وسوسهکننده از محیط:
حذف محرکها و عوامل وسوسهکننده از محیط یکی از گامهای مهم در موفقیت ترک اعتیاد است. فرد باید هر چیزی را که او را به یاد مصرف میاندازد، از محیط زندگیاش دور کند؛ مانند وسایل مصرف، ارتباط با دوستان مصرفکننده، یا رفتوآمد به مکانهایی که در گذشته در آنها مصرف انجام میشده.
درصورتیکه فرد بتواند برای مدتی از محیط فعلیاش فاصله بگیرد و تعهدات شغلی یا خانوادگی محدودکننده نداشته باشد، پیشنهاد میشود ترک را به روش بستری (اقامت موقت در مرکز درمانی) انجام دهد. در این روش، فرد در یک محیط کنترلشده و امن قرار میگیرد که احتمال مواجهه با وسوسهها را به حداقل میرساند و روند درمان را مؤثرتر و ایمنتر میکند.
تدارک ابزارها و تکنیکهای مقابلهای:
یکی از بخشهای مهم در آمادگی برای ترک، یادگیری ابزارها و تکنیکهایی است که فرد بتواند با کمک آنها در برابر وسوسهها و اضطراب مقاومت کند. این تکنیکها شامل تمرینهایی مثل تنفس عمیق، ذهنآگاهی (تمرکز کامل روی زمان حال و دوری از افکار آشفته)، و ثبت احساسات و افکار در دفترچه روزانه است.
همچنین برنامهریزی برای پر کردن اوقات فراغت با فعالیتهای مفید و سرگرمکننده، نقش مهمی در کاهش میل به مصرف دارد. این مهارتها به فرد کمک میکنند تا در شرایط پرتنش، کنترل خود را حفظ کند.

مرحله سوم ترک اعتیاد: اقدام (شروع ترک)
در مرحله سوم، فرد وارد فاز عملی ترک میشود؛ یعنی مصرف را متوقف کرده و با کمک درمانهای پزشکی و روانی، علائم جسمی و روانی ترک را کنترل میکند. در ادامه، مهمترین اقدامات این مرحله بهصورت کامل توضیح داده میشود.
✔️ مدیریت علایم جسمی ترک:
در روزهای ابتدایی ترک، بدن واکنشهای شدیدی نسبت به قطع مصرف نشان میدهد که ممکن است شامل بیقراری، تعریق زیاد، بیخوابی، درد عضلات یا اضطراب باشد. این علایم بهویژه در مورد مواد مخدر، الکل یا شیشه میتواند شدید و خطرناک باشد.
به همین دلیل، نظارت پزشکی و استفاده از داروهای مناسب برای کنترل این علایم بسیار ضروری است. مراقبت تخصصی در این دوره باعث میشود فرد با امنیت و آرامش بیشتری از مرحله سمزدایی عبور کند.
✔️ درمانهای دارویی مکمل:
برای برخی مواد، داروهایی خاص تجویز میشود که علایم ترک را کاهش میدهد یا ولع مصرف را کنترل میکند. مثلاً برای ترک مواد مخدر، داروهایی مثل متادون یا نالترکسون، برای ترک الکل داروهایی مثل دیسولفیرام و برای سیگار بوپروپیون استفاده میشود.
✔️ بهرهگیری از رواندرمانی و مشاوره:
رواندرمانی و مشاوره به فرد کمک میکنند با ریشههای روانی مصرف مواد روبهرو شود و راهکارهایی برای مقابله با وسوسه، اضطراب و عوامل بازگشت یاد بگیرد. در این میان، دو روش مؤثر بیشتر از دیگر روشها به کار میروند:
- درمان شناختی – رفتاری (CBT): این روش به فرد یاد میدهد که افکار منفی یا اشتباه خود درباره مواد و زندگی را شناسایی کرده و آنها را با افکار سازنده جایگزین کند. همچنین کمک میکند الگوهای رفتاری ناسالم (مثل مصرف در زمان استرس) را تغییر دهد.
- مصاحبه انگیزشی (Motivational Interviewing): روشی حمایتی و غیردستوری است که به فرد کمک میکند دلایل شخصی خود برای ترک را کشف کرده و انگیزه درونی خود را تقویت کند. این نوع مشاوره باعث میشود فرد احساس کند خودش مسئول تغییر است، نه اینکه مجبور شده باشد.
مرحله چهارم ترک اعتیاد: ثبات و پیشگیری از عود
در مرحله چهارم، تمرکز بر حفظ پرهیز و جلوگیری از بازگشت به مصرف است؛ یعنی فرد باید یاد بگیرد چگونه با وسوسهها و موقعیتهای پرخطر روبهرو شود و در مسیر بهبودی باقی بماند. در ادامه، اقدامات کلیدی این مرحله را توضیح میدهیم.
- شناسایی محرکهای بازگشت به مصرف:
فرد یاد میگیرد چه شرایط یا احساساتی میتواند باعث وسوسه یا بازگشت به مصرف شود (مثل تنهایی، خشم، دیدن دوستان مصرفکننده) و برای مواجهه با آنها برنامهریزی میکند. - تمرین مهارتهای مقابله با استرس:
مدیریت استرس از مهمترین عوامل جلوگیری از بازگشت به مصرف است. فعالیتهایی مثل ورزش منظم، خواب کافی، تغذیه سالم، و تکنیکهای آرامسازی ذهن (مثل مراقبه یا یوگا) کمککنندهاند. - شرکت در گروههای حمایتی پایدار:
شرکت در گروههای حمایتی پایدار یکی از مؤثرترین روشها برای حفظ پرهیز از مصرف در بلندمدت است. این گروهها فضایی امن و بدون قضاوت فراهم میکنند که فرد میتواند احساسات، تجربیات و چالشهایش را با دیگرانی که مسیر مشابهی را طی کردهاند، در میان بگذارد.
حضور منظم در این جلسات باعث تقویت احساس تعلق، کاهش تنهایی و افزایش انگیزه ادامه مسیر میشود. گروهها توسط اعضایی هدایت میشوند که خودشان تجربه موفق ترک داشتهاند.
مرحله پنجم ترک اعتیاد: بازتوانی و بازگشت به زندگی عادی
در مرحله پنجم، هدف بازگرداندن فرد به زندگی عادی، سالم و مستقل است؛ یعنی ایجاد ثبات در جنبههای شغلی، اجتماعی و فردی. در ادامه، اقدامات مهم این مرحله برای ساختن دوبارۀ زندگی توضیح داده میشود.
- تقویت مهارتهای روزمره و شغلی:
آموزشهایی برای مدیریت مالی، یافتن شغل، تقویت مهارتهای ارتباطی و حل مسئله به فرد کمک میکند تا زندگیاش را دوباره بسازد. - برنامهریزی فعالیتهای جایگزین سالم:
جایگزینکردن زمان مصرف با فعالیتهایی مفید مانند ورزش، هنر، تحصیل یا کار داوطلبانه، یکی از کلیدهای ماندگاری در بهبودی است. - بازسازی و تحکیم روابط اجتماعی:
ترمیم اعتماد در روابط خانوادگی و اجتماعی زمانبر است، اما بسیار حیاتی است. در صورت نیاز، جلسات مشاوره خانوادگی نیز میتوانند در این زمینه مؤثر باشند.

ترک اعتیاد چقدر طول میکشد؟
مدتزمان ترک اعتیاد برای هر فرد متفاوت است و نمیتوان یک زمان مشخص برای همه در نظر گرفت. عواملی مثل نوع ماده مصرفی (مثلاً شیشه، تریاک، الکل و…)، مدت و شدت مصرف، وضعیت جسمی و روانی فرد، میزان انگیزه و اراده شخصی، و وجود یا نبود حمایت خانواده و اطرافیان در این مدت تأثیر زیادی دارند.
همچنین نوع درمانی که فرد دریافت میکند، مانند دارودرمانی، رواندرمانی یا بستری بودن در مرکز تخصصی، میتواند روند ترک را کوتاهتر یا طولانیتر کند.
برخی افراد ممکن است در چند هفته به ثبات برسند، درحالیکه برخی دیگر ماهها یا حتی سالها نیاز به پیگیری و مراقبت دارند. مهمترین نکته این است که تمرکز روی پیشرفت واقعی و ایجاد تغییرات پایدار باشد، نه صرفاً مدتزمان ترک.
جدول زیر تنها یک برآورد به طور میانگین از مدت زمان ترک اعتیاد است:
| مرحله | مدت زمان تقریبی | رویدادهای شاخص |
| ایجاد انگیزه و تصمیمگیری | چند روز تا چند هفته | آگاهی از مشکل، تعیین اهداف، بسیج حمایت |
| آماده سازی | ۱ تا ۲ هفته | تنظیم برنامه درمان، حذف محرک ها، فراهم کردن ابزارهای مقابلهای |
| اقدام (سم زدایی) | ۳ تا ۱۴ روز (الکل و اوپیوئید)، ممکن است برای بنزودیازپین ها طولانی تر شود | علایم حاد ترک، پایش پزشکی، آغاز دارودرمانی و مشاوره اولیه |
| ثبات و پیشگیری از عود | ۳ ماه تا ۵ سال | توسعه مهارت ها، شرکت در گروه های حمایتی، کاهش تدریجی ولع و خطر عود |
| بازتوانی و زندگی عادی | از سال پنجم به بعد، ادامه دار | تثبیت سبک زندگی سالم، پیشرفت شغلی و تحکیم روابط اجتماعی |
جمع بندی
ترک اعتیاد یک مسیر چندمرحلهای و قابلمدیریت است که با تصمیم آگاهانه شروع میشود و با حمایت درست و برنامهریزی دقیق به بازگشت موفق به زندگی عادی منتهی میشود.
در این مسیر، توجه به تفاوتهای فردی بسیار مهم است؛ زیرا هر فرد شرایط جسمی، روانی و اجتماعی خاص خود را دارد.
تخصصیترین مرکز ترک اعتیاد تهران یعنی، کلینیک ترک اعتیاد پیام تندرستی با بهرهگیری از تیم درمانی متخصص، فضای امن، برنامههای درمانی شخصیسازیشده و پشتیبانی روانی و اجتماعی، شما را در تمامی این مراحل همراهی میکند.
اگر هنوز برای شروع تردید دارید یا نیاز به راهنمایی دارید، همین حالا با کارشناسان ما تماس بگیرید و از مشاوره رایگان تلفنی بهرهمند شوید.
سؤالات متداول
- آیا همه باید بستری شوند یا میتوان بهصورت سرپایی ترک کرد؟
خیر، روش ترک بستگی به شرایط فرد دارد. اگر مصرف شدید باشد یا فرد نتواند در محیط فعلیاش از وسوسه دور بماند، بستری توصیه میشود؛ در غیر این صورت، درمان سرپایی نیز قابلانجام است. - اگر یکبار ترک کردم و دوباره مصرف کردم، یعنی شکست خوردم؟
خیر، بازگشت به مصرف بخشی از روند بهبودی برای برخی افراد است. مهم این است که دوباره برای ترک اقدام کنید و از تجربیات قبلی برای برنامهریزی بهتر استفاده کنید. - آیا برای ترک باید از خانواده و دوستانم جدا شوم؟
در بیشتر موارد، حمایت خانواده بسیار مفید است. تنها در شرایطی که محیط زندگی بسیار محرک و پرریسک باشد، ممکن است لازم باشد برای مدتی از آن فاصله بگیرید یا بستری شوید.